muziek en audio

Muziek


Dit dus :


Eclectisch is afgeleid van het oude Griekse "eklektós" en betekent in de oorspronkelijke letterlijke betekenis "uitverkoren" of "uitverkoren". In het algemeen verwijst de term 'eclecticisme' naar technieken en methoden die stijlen, disciplines of filosofieën uit verschillende tijden of overtuigingen combineren tot een nieuwe eenheid.

Audio

Ik heb een enorm grote passie voor audio, voor radio. De eerste keer dat ik mij er heb mee bezig gehouden was op TAZ waar ik samen met Kevin Bellemans Radio TAZ op poten heb gezet. Het was eigenlijk een soort live radio, waar vooral veel gekheid en goeie muziek de ingrediënten waren. Ondertussen heb ik een podcast gemaakt voor de Sprekende Ezels. Stemacteur! Met heel veel passie en plezier een aantal hoofdrollen gespeeld in audiowerk. Onder andere in deze stukken : 


- In Zich (van Tibo Renodeyn) 


- De Kleine Held van Herne (van Hanne Volckaert)


- Vogels zingen zoals ze gekooid zijn (Lucas Anthierens) 


- Over mij zal niet geschreven worden (Lucas Anthierens)

 

- Zuunba (Emma Ducheyne)


- Maar Het Slijt (Plantrekkers) 


- Salvator (Gottland) 


- Bonten Avond - 'kettepiste' (Plantrekkers) 


Een interview door mijn dochter Emma, met mezelf over Jazz, met enkele beschouwigen vind je hier terug : 


- Beat is Beat/Jazz is Jazz (Emma Ducheyne) 



Noodzakelijk Kwaad

Noodzakelijk Kwaad is een kwartet dat zijn oorsprong vond in hartje Brussel, in café De Daringman met name. Drie muzikanten en één dichter. Teuk Henri speelt gitaar en basgitaar. Frank P speelt drums & percussie, Jef Mercelis zingt en speelt Korg. Jan Ducheyne is de dichter rond wiens poëzie de muziek zwermt, knettert, knalt en dan weer subtiel wegsterft.


Een concert van Noodzakelijk Kwaad is met niks te vergelijken. Die uitdrukking wordt nogal eens gebruikt, maar in dit geval is het gewoon waar. Om de eenvoudige reden dat de meeste dichters niet zo zot zijn om het te wagen om voor Teuk Henri en zijn versterker die altijd op 11 staat post te vatten en poëzie te brengen.


Maar dat is niet alles. Er gebeurt iets wanneer deze vier een concert geven. Alles is mogelijk. Improvisatie is evident. De gedichten van Jan Ducheyne onderscheiden zich van veel andere poëzie doordat ze als het ware geschreven zijn om op de muziek te dansen die het trio hem voor de voeten gooit. Het speelplezier spat ervan af. En laat dat toch ongeveer het belangrijkste zijn, naast de blik in uw ogen op de eerste rij.


LUISTER HIER


59350737_10157421664799379_61408205447626752_n
102905268_10158560275444379_5075321420133695488_n
84300566_10158178327079379_376071927757799424_o
13557936_10154411534034379_6035877471039337975_n
14570477_10154755469899379_5705894163927984274_n
lange rol nzkwd
wij zijn noodzakelijk kwaad
26993392_10156234962219379_1943631244347774715_n
61688516_10157497871784379_7159045900667453440_n
68241209_708254816286336_697541450950246400_n
13680704_10154465228334379_3089058892357615910_n
18519673_10155444717959379_8195988970566492059_n
41170164_10156833438134379_3210270247378485248_n
50914142_10157171528589379_6244459411285213184_n
13339518_10154322351649379_6971494612253249009_n

Monsieur Le Selecteur 

Ik zou er veel kunnen over schrijven. Over dat dj'en als Monsieur Le Selecteur. Het is echter héél eenvoudig. Als het goed zit, als de vibe juist is, dan ontstaat er iets dat weinig dj's mij nadoen. Het is het lezen van mensen op een dansvloer. Het mooiste compliment kwam ooit van PJ Vervondel die mij nat van het zweet van het dansen toesprak zoals enkel hij dat kan : 'Weet ge waarom dat ge mijn favoriete dj zijt? Omdat ge de hersengolven van de mensen kunt lezen. 


Twee muzieklijsten om te checken : 


om te dansen : moet je hier zijn


om te chillen : moet je hier zijn


56262572_10157337339704379_820836656209723392_n
56881427_10157354512729379_3414724846880292864_n

audiocrusaders

audio dansbazen sinds 2018

Adriaan van Aken & Jan Ducheyne hebben elkaar gevonden in dit project waar ze als de beste dansbare audio draaien. Wat dansbare audio is, dat vind je hier!

Individual Friends 

1.


De groep INDIVIDUAL FRIENDS is het resultaat van een briljant idee, dat zelfs geen idee was, maar gewoon gebeurde, zoals dat ging, toen cafés nog gewoon nachtenlang open waren : het samenbrengen van sterke persoonlijkheden, geniale muzikanten met goesting om te spelen.

Elk van hen had wel een lied, een hook, een melodie ‘up his sleeve’ en zoals dat gaat als muzikanten elkaar vinden, werden de individuele muzikanten ook vrienden.


Het project is dat van Manu Low, een Belgische muzikant die naar de verste uithoeken van de aardbol is uitgeweken en al 20 jaar in de Australië woont.


De groep is gegroeid uit zijn schijnbaar utopische en ideale idee. En daardoor is deze groep net zo goed, live, maar ook op plaat. Alles komt tot leven.


Telkens als hij naar zijn Brussel terugkeert, houdt hij niet op zijn vrienden die tot de crème de la crème van de huidige Belgische scène behoren om zich heen te verzamelen: Mercelis, Angelisa, Teuk Henri, Gered Stowe, Matt Watts, Mika Nagazaki, Frank Pay, Patrick Clauwaerts, Kris Dane, Bai Kamara Jr.


Spontaan bleven de ontmoetingen elkaar gedurende de jaren die verstreken opvolgen. Altijd werd er gespeeld, altijd werden er na enkele snelle repetities mythische concerten gespeeld, in het legendarische café l’Archiduc besloten ze deze buitengewone muzikale ontmoeting vast te leggen. Het moment vangen zoals dat heet. Doordrongen van de magie die in de lucht hing tijdens de concerten wist de groep dat er iets héél moois in zat.


Het gelijknamige album INDIVIDUAL FRIENDS werd geproduceerd door David Chazam en Manu Low in de studio Travail&Loisirs. Het was voor iedereen thuiskomen. De huiselijke sfeer van de studio zorgde ervoor dat iedereen boven zichzelf uitsteeg.


David Chazam is een uitzonderlijke producer. Hij weet de muzikanten het beste van zichzelf te laten geven. Deze ervaren rotten hebben niet meer nodig om pareltjes op tape te zetten.


Nee, laat u niet misleiden door uiterlijkheden en muzikale classificaties: dit album is geen compilatie, het is een echte verweving van talenten. Elk van de INDIVIDUALS FRIENDS interpreteert de songs van de anderen met zijn eigen gevoeligheid, gulheid en talent.


Manu Low bracht iedereen samen. Het werd een mooi verhaal, verteld door individuele vrienden met elk hun eigen inbreng. Een verhaal van “hier en nu", van "overal en altijd", van "allemaal samen": dit is de soundtrack van dit unieke verhaal dat al twintig jaar duurt.

Enrico Sottocaldo, Brussel 2021


2.


Het verhaal van de Individuele Vrienden



De Individual Friends zijn precies wat de naam doet vermoeden: Individuele artiesten met elk hun unieke en originele invalshoek qua songwriting, muziek en stijl, maar ook oude vrienden die elkaar respecteren en genieten van elkaars gezelschap en het delen van hun passie voor muziek en verhalen vertellen.


Het IF verhaal begint in de late jaren negentig in Brussel wanneer een paar verschillende stromingen van muzikale projecten geleidelijk aan bij elkaar komen. Singer songwriters Marc Lallemand en Manu Low hadden net de handen in elkaar geslagen om een opnamestudio op te richten, Quai du Hainaut, aan de rand van Molenbeek. Al snel werd het de plek voor veel gevestigde en op dat moment opkomende artiesten: Kris Dane, Bai Kamara Jr, Mika Nagazaki & Sanderson Poe (GHINZU), Gered Stowe (FUBAR) brachten allen vele uren van de dag of nacht door met het opnemen of werken aan de preproductie van hun albums. Mika Nagazaki beweert dat sommige van die originele opnames beter waren dan wat er uiteindelijk op hun eerste album, Ghinzu's 'Electronic Jacuzzi', terechtkwam.


Tegelijkertijd was de live muziekscene in Brussel in volle gang: de Phils, in de buurt van het Vossenplein was het centrum van de jazz-folkmuziekscene. Bai Kamara was er de hoofdact en bracht zijn soul en funk met een enorme power. Sanderson Poe en Manu Low hingen er ook vaak rond en traden er evenzeer regelmatig op.


Een andere plaats waar vaak live optredens werden gegeven in die tijd was L’Archiduc. In de zomer van 1999 werd Kris Dane uitgenodigd door Jean-Louis Hennard (eigenaar van de iconische bar) om de live muziek te programmeren dat jaar, elke dinsdag van de twee zomermaanden van ’99.


Kris Dan had net zijn album 'Boy 26' uitgebracht op het label Carbon 7 (Aka Moon) en was een van de nieuwe hippe jonge Belgische artiesten. Elke week tijdens die zomer zou hij veel van zijn vrienden muzikanten uitnodigen om elke dinsdag op te treden. Het grote instinct dat Kris in die tijd had, was om op religieus toegewijde wijze enkele repetities te leiden voor elk van de shows in zijn eigen appartement in de Ortsstraat in Brussel, zorgde voor nieuwe muzikale vriendschappen.


Het is daar dat Indivdual Friends is ontstaan, zonder dat de protagonisten er veel acht op sloegen. Want al wat ze wilden week na week was spelen, spelen, spelen.

Sanderson Poe, Jef Mercelis, Angélisa, Gered Stowe, Manu Low, Mika Nagazaki, Frank Pay…


De "Rock'n'Roll Bizarre Show" van Kris Dane was onmiddellijk een succes en de dinsdagshow werd die zomer een hoogtepunt in het Brusselse nachtleven.


Het idee werd verder doorgedreven toen Jean-Louis van l’Archiduc werd gekozen om de enorme Bar 2000 te runnen. Daar ontmoetten alle artiesten van l’Archiduc elkaar opnieuw.


Het was dezelfde formule die Kris had bedacht, maar dan op een groter podium. Het was een instant succes en het droeg bij tot het verder uitdiepen van de relaties tussen de bands en artiesten, aangezien er veel cross-overs plaatsvonden tussen de bands. De sfeer was zo goed dat het leidde tot een echt concert, voor de eerste keer onder de naam Individual Friends, in de AB, op 9 februari 2001. Op het podium die avond en samen voor een op elkaar gepakte menigte stonden Bai, Kris, Angélisa, Manu, Mika & Fab (GHINZU), Jef en Marc.


Daarna volgde een lange afkoelingsperiode. Iedereen hield zich bezig met zijn of haar persoonlijke projecten, elke artiest maakte meerdere albums. De één al met groter succes dan de ander. Maar stuk voor stuk bleven ze trouw aan zichzelf en de muziek.


Toch hield dit het project niet tegen om door te gaan als het Brusselse artistieke collectief dat het altijd al was. Telkens ze de kans kregen traden de Individual Friends opnieuw op, onder impuls van Manu Low, en kozen l’Archiduc (of is het andersom?) als uitverkoren locatie : 2 shows in 2004, in 2006, 2008 en 2011. In 2014 werd de band versterkt door Teuk Henri (Sharko) en Patrick Clauwaerts, bandlid van Mercelis, voor de twee concerten georganiseerd ter ere van het heengaan van Individual Friends-lid Sanderson Poe.


Meer recent vervoegde dichter Jan Ducheyne de band in 2017. Het is tijdens een IF-concert, herinnert Jan zich, dat zijn tekst en het nummer met zijn band ‘Noodzakelijk Kwaad’ , N'importe quoi werd geboren: "Ik had gehoord van de IF-sessies, en vermits alle leden van mijn eigen groep mee deden, vroegen ze mij om mee te komen doen in de Archiduc. Ze vroegen me om mee te doen op het podium, en toen werd ons nummer N'importe quoi geboren, wanneer Jef Mercelis en ik twee van onze eigen stukken aan elkaar begonnen te mixen. De rest is geschiedenis, zoals we zeggen. Voor mij is het helemaal fantastisch om deel uit te maken van Individual Friends. Zij zijn de muzikanten. Ik ben de Dichter. Ik kan niet eens de triangel in de maat spelen. Dus om omringd te zijn door zulke grote virtuozen van het ritme en de beat is een totale sensatie."


Na twee bomvolle en elektrische avonden in L'Archiduc in oktober 2017 werd duidelijk dat de band, na bijna 20 jaar live optredens, nu naar de studio moest gaan en op de rec knop moest drukken. Iedereen was het ermee eens, en eind oktober 2018 werd een opnamesessie georganiseerd. De Individual Friends kwamen samen voor een opnamesessie van een week die briljant werd geleid door geluidstovenaar David Chazam.


Tijdens de sessie kregen we bezoek van de geniale Matt Watts, die werkte met Teuk's IH8Camera. Matt is zoals iedereen weet een rastalent. Hij sprong meteen op de kar. Schreef een tekst in de studio, bij een instrumentale track van Teuk Henri, en voor je het wist was ook hij lid van Individual Friends. Want zo snel gaat het. Je moet in de feel passen. Weinig compromissen bij deze band. Maar als Matt Watts zingt, en die melodie van Teuk Henri weerklinkt, dan wist de band :


Dit is de titeltrack van de plaat. De hele plaat heeft een geweldige flow. Het is één geheel. En dat komt doordat deze heren en dame al zo lang samenspelen en zij die er later zijn bijgekomen snappen waar het over gaat.


It’s all about the music baby. And the friendship flowing out of that. In tune.