Jan Ducheyne
Schrijven
"Schrijven is zoals ademen. En poëzie schrijven is je adem inhouden.
Altijd opnieuw denken dat het laatste gedicht geschreven is, tot er zich andermaal
een moment aandient waarop je de slaap niet vatten kunt, terug opstaat en in één ruk
schrijft wat je anders 's morgens zou zijn vergeten. Toch in die exacte woorden.
Schrijven is telkens variërende exacte woorden. Dat. "
Poëzie
Poëzie is leven. Vaak denk ik dat ik mijn laatste gedicht heb geschreven. En dan dient zich het leven aan, in al zijn facetten, en vloeit het eruit. Soms zegt men dat ik veel schrijf. Ik ervaar dat nooit zo. Veel schrijven zou voor mij betekenen dat ik urenlang, elke dag niks anders doe dan schrijven. Een stuk van mij verlangt daar diep naar. Naar die hut in de bergen, maanden aan een stuk. Tegelijkertijd weet ik dat dit een romantisering is die haaks staat op wie ik ben. Ik moet onder de mensen zijn, ik moet kunnen niks doen, ik wil met mijn kinderen spelen, met mijn vrouw lachen, mijn vrienden zien, buiten zijn. En temidden van dat alles af en toe tijd nemen om een gedicht te schrijven. Leven is Poëzie.
Proza
Het Boek 'De Kabine met een K' wordt geschreven. Ooit zal het af zijn, maar wanneer dat weet geen mens en ik zeker niet.
Af en toe schrijf ik nog ander proza, ook in opdracht
Als ik tijd heb zal ik eens al die teksten hier verzamelen. Maar dat heeft allemaal geen haast.
Publicaties
Laatste Train / Dernier Trein
met Laurence Vielle
uitgeverij Maelstrom
2022
27/01/2021
Laatste Treinen :
IC 721 Antwerpen Centraal - Gent Sint Pieters
IC 543 Gent Sint Pieters - Oostende
Het is
Het is niet de trein.
Het zijn de mensen.
Het is niet het hotel.
Het is de zee.
Het is een beetje het hotel ook wel
Maar toch meer de zee -
Het is niet de sleutel van de kamer.
Het is de ontvangst.
(maar de sleutel is wel essentieel -)
Toch is het niet de twijfel.
Het is het ijs dat gebroken wordt.
Het is niet de gemiste afspraak.
Het is de uiteindelijke ontmoeting.
Het is niet de vertraging.
Het is de aankomst.
Het is zelden wat wordt verwacht -
Het is wat ontstaat.
Het is de blik recht in de ogen.
Het is het zwijgen tussen alle woorden.
Het is poëzie.
Of het is wat het is.
Er zijn weinig
Er zijn weinig dingen die altijd opnieuw mooi zijn.
Maar ze zijn er wel.
Een aap die naar de hemel gaat.
Altijd mooi.
Een plaats die jarenlang onveranderd blijft,
daardoor altijd opnieuw, steeds mooier.
Een weerzien, onverwacht, de flitsende
fractie van de seconde
waarin dezelfde vertrouwde lampen
aanfloepen in een uitstalraam
van een hart dat een spiegelslag herkent.
Altijd opnieuw mooi.
Iets dat uit de hand loopt,
zoals een storm tijdens dewelke
men beslist niet te vluchten maar
te beginnen kijken.
Het wachten tussen donder en bliksem
uitleggen aan een zwerk spiedende kinderen.
Altijd opnieuw, mooi.
Er zijn weinig dingen
die altijd opnieuw mooi…
Maar er blijft de evidentie van
een ondergaande zon
op een geboortestrand, in
de door herhaling van zien
eigengemaakte zee.
Er zijn weinig dingen die altijd opnieuw...
Maar er zijn moeiteloze schaduwen
die finesse blijven spelen
alsof ze ervoor geboren zijn.
Er is altijd het licht dat verandert,
er is immer de precisie van hoe een nacht valt.
De lach van een geliefde die blijft,
het onsterfelijke effect van een plaat, een stem,
die exacte muziek op het perfect getimede moment,
op de juiste plaats.
Het opvullen van een leegte hiermee
is van de weinige dingen die...
Iets zoals het buitenzetten van de vuilbakken, is dat niet.
Al is het altijd opnieuw mooi als ze weg zijn.
Er zijn veel dingen die altijd opnieuw lelijk zijn.
Daarvoor is hier geen plaats,
want van de weinige dingen
is een einde,
flirtend met een nieuw begin.
Noodzakelijk Kwaad
-
Altijd weer het Dansen
uitgeverij Fluxenberg 2021
Overuren in het Niets
gedichten:
Simon van Buyten/Jan Ducheyne
uitgeverij Fluxenberg 2021
Visie X
Toen de avond voor ons uiteindelijk afgelopen bleek
En onze klok zich weer gelijk mocht zetten
Zocht ik u weer op.
In mij en in mijn onmogelijkheid.
De gezinnen die wij zullen te slapen leggen, slapen.
De letters die wij versturen zullen, versturen zich.
Het vuur dat wij deden branden, houdt dapper door koudevol.
Er rest ons niets meer dan in overdreven stilte ons geschreeuw te fluisteren.
Wij zullen daar zijn.
Tussen minnaar en minnares zullen wij verblijven.
De op kalk geschraapte onleesbaarheid die wij begrijpen.
Pagina per pagina
Laat het poëzie zijn.
Of een sprookje.
Of laat het rijmen op ons
eens wij
uit onszelf -
deze avond hebben we alvast weer gehaald
(uitgeverij Gezocht 2016)
Beat is Beat / Jazz is Jazz (uitgeverij VITA 2013)
Haïtian Fight Song
Haïtian Fight Song.
Magnus Opus.
Mingus.
Contra
Bas.
Rollend over snaren
Zet je overeind
Al m’n haren
Je doet me
telkens weer rechtveren
Terwijl ik opkrul in mij
Zie ik je vingers
Heen en weer
En weer
En nog eens
Heen en weer
Dan die trompet
Die gekte
Die Woehàààààààà
Dat ontploffen...
Dat neer-
v
a
l
l
e
n
Het stuwen tot aan de monding
Waar alles opnieuw ontstaat
Pompende ritmes
Haaks overslaande stemmen
En alles valt
En alles staat
En alles gaat...
Want Charles ontkent
Geen enkele noot.
Keep on fighting Mingus!!!
Go!!! Go!!! Go!!!!
Woehàààààààààà!!!!!!!!!!!!
Het Leven is Beleven
dat het Léven Belevenis
(uitgeverij Writehistory 2007)
Biofragment
(uitgeverij KraaK 1997)
